سالهاست که تنهاییم را بر وزن گل میسرایم

و به پرواز پرستوها دل خوش کرده ام

که روزی از آن سوی افق بازآیی

و به باران سوگند

و به شبنم

و به گل

و به هر چیز که چون عشق لطیف است

که تو پروانه ی هستی منی

دل گرفتار غمیست....

قسمت میدهم ای گل به بهار

دل من را تنها مگذار

این گناه است گناه....